Adwokat – Zasiedzenie

Zasiedzenie

Zasiedzenie jest kodeksowo przewidzianą możliwością nabycia nieruchomości lub rzeczy ruchomych na własność po upływie określonych przewidzianych przez ustawę terminów.

I tak art. 172 k.c. przewiduje terminy dwudziestoletni i trzydziestoletni do zastosowania fikcji prawnej, po których upływie uznaje się, że nieruchomość zostaje nabyta na własność.

Natomiast art. 174 k.c. przewiduje trzyletni termin zasiedzenia ruchomości.

Sam upływ wyżej wymienionych terminów nie jest wystarczający. Konieczne jest bowiem wykazanie przed Sądem, że osoba, która chce nabyć nieruchomość w drodze zasiedzenia, jest posiadaczem samoistnym nieruchomości. Posiadanie samoistne polega na faktycznym władaniu nieruchomością w taki sposób jak czyni to właściciel. Samo posiadanie nieruchomości nie oznacza jednak, że posiadacz jest prawnym właścicielem. Jest on jedynie osobą, która faktycznie włada daną nieruchomością. Natomiast samoistne posiadanie może prowadzić do przysądzenia własności po przeprowadzeniu odpowiedniego postępowania przed Sądem.

Co również ważne, dana osoba może być posiadaczem w dobrej lub w złej wierze. Dobra wiara oznacza, że posiadacz włada faktycznie nieruchomością w taki sposób, jakby stanowiła ona jego własność i jest przy tym przekonany, że jest jej właścicielem. Pozostaje zatem w błędzie co do tej okoliczności, ponieważ prawnie nie przysługuje mu prawo własności do danej nieruchomości. Włada nią tylko faktycznie. Ponadto to błędne przekonanie powinno być usprawiedliwione okolicznościami danej sprawy. Natomiast zła wiara posiadacza samoistnego oznacza, że wie on lub przy dołożeniu należytej staranności może się dowiedzieć, że nie jest właścicielem danej nieruchomości. Wówczas może nabyć nieruchomość na własność po upływie trzydziestu lat. W przypadku nieruchomości istotne jest, aby wyżej opisana dobra lub zła wiara istniała w dniu objęcia danej nieruchomości w posiadanie samoistne. Nie musi ona zatem trwać przez cały okres posiadania danej nieruchomości.

Jeśli przed Sądem uda się wykazać odpowiednimi dowodami w postaci między innymi dokumentów i zeznań świadków, że dana osoba jest posiadaczem nieruchomości w dobrej wierze, a przy tym upłynął wymagany dwudziestoletni termin posiadania samoistnego, wówczas możliwe staje się nabycie danej nieruchomości przez zasiedzenie. Natomiast jeśli dana osoba posiada samoistnie nieruchomość w złej wierze, wówczas nabycie nieruchomości na własność jest możliwe po upływie trzydziestoletniego terminu.

W przypadku ruchomości konieczne jest wykazanie przed Sądem, że dana osoba posiada samoistnie daną rzecz ruchomą nieprzerwanie od lat trzech. Istotne jest przy tym, inaczej niż w przypadku nieruchomości, aby dana osoba była posiadaczem ruchomości tylko i wyłącznie w dobrej wierze i przez cały trzy letni okres posiadania, a nie tylko w dniu objęcia rzeczy w posiadanie.

W razie pytań i konieczności przeprowadzenia tego typu postępowania prosimy o kontakt z naszą kancelarią adwokacką.